"SER", "ESTAR" czy "HAY"?

Podstawy hiszpańskiej gramatyki

Jeszcze zanim zacząłem interesować się Hiszpanią, dochodziły mnie słuchy, iż nauka języka hiszpańskiego wcale nie należy do najtrudniejszych. Na obecną chwilę, mając za sobą kilka lat nauki i codziennej styczności z językiem, mogę spokojnie potwierdzić, iż teoria ta jest jak najbardziej prawdziwa. W porównaniu do skomplikowanej polskiej gramatyki, kastylijski sprawia wrażenie bardziej przyswajalnego i przyjaznego w nauce.

Niemniej jednak, podobnie jak w gramatyce każdego języka obcego, w hiszpańskiej również spotkamy się z różnymi zawiłościami i skomplikowanymi zasadami. Jest ich stosunkowo niewiele, lecz są one na tyle istotne, że bez ich poznania i utrwalenia nie będziemy mogli właściwie posługiwać się hiszpańską mową.

Już na samym początku mojej nauki podrzucono mi "ciężki orzech do zgryzienia" na zachętę. Pisząc "na początku", dosłownie mam na myśli pierwsze zajęcia. Słowo "być" bowiem jest nadrzędnym spośród wszystkich czasowników i nauki jakiegokolwiek języka byśmy się nie podjęli, będzie ono nam towarzyszyć od samego początku. W języku hiszpańskim problem tkwi w tym, że mamy trzy jego rodzaje: SER [ser], ESTAR [estar] oraz HAY [aj] i na początku trudno jest się zdecydować jaką opcję należy wybrać w danym przypadku. Mam nadzieję, iż poniższe wyjaśnienia choćby w niewielkim stopniu pomogą wszystkim zainteresowanym zrozumieć różnice pomiędzy tymi trzema wariantami.

SER

Służy do:

• podania narodowości, płci;
• opisania niezmiennych stanów;
• wskazania stałych cech charakteru oraz wyglądu;
• wskazania na wykonywany zawód;
• podania wyznawanej religii;
• opisania stanu posiadania;
• wskazania na kolor, kształt oraz właściwości;
• określenia czasu i daty.

ESTAR

Służy do:

• opisania przejściowych stanów;
• wskazania miejsc, w których coś/ktoś się znajduje;
• podania stanu cywilnego;
• podania odległości;
• określenia czasu (w niektórych przypadkach);
• konstruowania opisów przy użyciu przysłówka.

HAY

Występuje w formie bezosobowej i służy do:

• konstruowania stwierdzeń, w których podmiot nie jest dokładnie określony;
• zwrócenia się z zapytaniem o istnienie czegoś;
• opisywania omawianego miejsca;
• konstruowania wypowiedzi o abstrakcyjnym charakterze

Z doświadczenia wiem, że wybór właściwego czasownika "być" w danej wypowiedzi nie jest łatwy. Szczególnie w cierpliwość uzbroić się muszą Ci z Was, którzy dopiero rozpoczynają naukę języka hiszpańskiego. Jest to temat trudny, ale zapewniam Was, że do opanowania jak najbardziej możliwy, tak więc głowa do góry! Trzymam kciuki za Wasze powodzenie!